Jeżeli małżeństwo nie może mieć własnych dzieci, adopcja jest jedyną szansą na posiadanie dziecka. Wiele młodych małżeństw jest przerażonych ilością procedur, które trzeba przejść, aby udowodnić, że jest się zdolnym do opieki nad dzieckiem. Procedury te, choć długie, są jednak konieczne.

Dokumentacja

W Polsce można adoptować jedynie dziecko porzucone, czyli takie, którego rodzice nie żyją lub zrzekli się praw rodzicielskich. Dodatkowo dziecko musi być małoletnie – dzieci powyżej 13. roku życia muszą samodzielnie wyrazić zgodę na adopcję.

Pierwszym krokiem, który przyszli rodzice muszą wykonać, jest udanie się do odpowiedniego ośrodka adopcyjnego. Tam odbędzie się rozmowa z pracownikiem ośrodka. Kandydaci na rodziców będą musieli przedstawić motywy podjęcia decyzji o adopcji, a także swoje preferencje dotyczące dziecka. W ośrodku adopcyjnym trzeba także złożyć następujące dokumenty:

• życiorys,
• potwierdzenie stałego zameldowania,
• zaświadczenie o dochodach i zatrudnieniu, a także referencje z pracy,
• odpis aktu małżeństwa,
• zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia,
• zaświadczenie z poradni zdrowia psychicznego,
• oświadczenie o niekaralności.

Proces kwalifikacyjny

Po przyjęciu wszystkich dokumentów i zarejestrowaniu przyszłych rodziców w ośrodku adopcyjnym, przychodzi czas na proces kwalifikacyjny. Proces ten służy poznaniu małżonków, panujących między nimi więzi i przygotowaniu ich do adopcji i do roli rodziców. Pracownik ośrodka składa wizytę domową i sprawdza warunki, jakie w nim panują.

Przyszli rodzice powinni zapisać się na szkolenia przygotowujące do roli rodziców zastępczych. Takie szkolenia odbywają się w grupie osób, które starają się o adopcje, a poruszane są na nich problemy związane z wychowywaniem dzieci adoptowanych.

Kolejnym krokiem jest przedstawienie rodzicom dziecka. Co ważne, poznanie nie odbywa się od razu – na początek małżeństwo dostaje dokumentacje dziecka („opis” dziecka, opinia lekarza i psychologa), co ma pomóc w podjęciu ostatecznej decyzji, bez robienia dziecku niepotrzebnej nadziei na adopcję. Pierwsze spotkanie odbywa się w domu dziecka, a dziecku towarzyszą opiekunowie i wychowawcy danej placówki. Kolejne spotkania będą odbywały się systematycznie, co pozwoli dziecku na poznanie przyszłych rodziców.

Gdy rodzice nawiążą już kontakt z dzieckiem, powinni złożyć wniosek do Sądu Rejonowego w Wydziale Rodzinnym o przysposobieniu dziecka. Przy załatwianiu tych formalności pomaga ośrodek adopcyjny, który wysyła także do sądu zebraną dokumentacje na temat rodziców, a także wniosek z prośbą o zgodę na zmianę miejsca zamieszkania dziecka. Po spełnieniu wszystkich formalności, dziecko przebywa już w domu rodziców i tam oczekuje na decyzję sądu. W tym czasie rodziców będzie odwiedzał kurator sądowy i pracownik ośrodka, w celu zebrania informacji o nowej sytuacji dziecka i jego stanie.

Po uzyskaniu zgody Sądu na adopcję, rodzice muszą załatwić formalności w Urzędzie Stanu Cywilnego w mieście urodzenia dziecka.

Opisane procedury mogą nieznacznie się różnić, w zależności od ośrodka, mają one jednak na uwadze przede wszystkim dobro dziecka.