Należy pamiętać, że cellulitis to nie to samo co cellulit, który jest jedynie nieestetyczny. Cellulitis to zapalenie tkanki łącznej – choroba bakteryjna.

Cellulitis

Cellulitis u dorosłych najczęściej rozwija się na obszarze nóg i ramion. U dzieci atakuje głownie okolice górnej części tułowia, ale również pozostałe odsłonięte partie ciała, na których doszło do wcześniejszego uszkodzenia skóry, np. poprzez wydrapanie związane z uporczywym świądem. Cellulitis rozwija się również na skutek czynników endogennych, np. zapalenia zatok, wówczas może dodatkowo zająć tkanki głębokie dotyczące powięzi i mięśni. Choroba przysparza wielu bolesnych i widocznych zmian na powierzchni skóry, a zbyt późno zdiagnozowana lub nieleczona, sprzyja nasileniu objawów i rozwijaniu się groźnych powikłań zdrowotnych. Leczenie schorzenia opiera się głównie na farmakoterapii zwalczającej infekcję oraz łagodzącej objawy, a także na zaopatrywaniu miejsca wdarcia się bakterii, np. otwartej rany. Ze względu na swoją nazwę, cellulitis często mylony jest z inną dolegliwością dotyczącą skóry i zmieniającą jej wygląd (cellulitem), powszechnie znaną jako skórka pomarańczowa. Więcej na temat chorób skóry można przeczytać na stronie internetowej https://www.hellozdrowie.pl/.

Przyczyny cellulitisu

Cellulitis najczęściej powstaje na skutek infekcji bakteriami z grupy paciorkowców i gronkowców, jednak aby doszło do zakażenia tkanki podskórnej, bariera, jaką stanowi skóra, musi zostać uszkodzona bądź wewnątrz organizmu musi istnieć wewnątrzpochodne ognisko infekcji. Do zakażenia egzogennego najczęściej dochodzi na skutek uszkodzenia skóry, np. zadrapania, otarcia, uderzenia, oparzenia, ugryzienia, ukąszenia przez owady, owrzodzenia czy przetoki pooperacyjnej. Z kolei źródłem zakaźnym endogennym są: zapalenie zatok i uszu, ropnie i infekcje narządów jamy brzusznej, egzema oraz grzybica. Cellulitis szerzy się poprzez naczynia krwionośne i limfatyczne, co sprzyja rozsianiu się bakterii po organizmie i wywołaniu groźnych dla życia powikłań, np. sepsy czy zapalenia opon mózgowych.
 

Jak objawia się cellulitis?

W przebiegu cellulitisu obserwuje się głównie miejscowe zmiany, do których należą m.in.:

• silne zaczerwienienie skóry z towarzyszącym uczuciem pieczenia oraz dolegliwościami bólowymi,
• tkliwość zajętego miejsca, zwiększone ocieplenie skóry oraz obrzęki,
• podskórne wybroczyny, zewnętrzne pęcherze oraz deformacje skóry,
• powiększone węzły chłonne.

W sytuacji, kiedy Cellulitis zajmuje znaczny obszar ciała lub rozprzestrzenia się po organizmie, pojawiają się dodatkowe objawy ogólne, takie jak:

• bóle głowy, podwyższona temperatura ciała lub gorączka,
• nudności, wymioty,
• dreszcze, zimne poty.

  Cellulitis – leczenie

Leczenie cellulitisu to przede wszystkim antybiotykoterapia doustna i dożylna, która może być uzupełniona o doraźne środki przeciwbólowe. W przypadku zajęcia przez chorobę nogi, zalecana jest elewacja (unoszenie) kończyny możliwie wysoko w celu usprawnienia odpływu krwi i limfy oraz ustąpienia obrzęku, np. powyżej poziomu biodra. Kiedy cellulitis zajmuje rękę, zaleca się umieszczenie jej powyżej poziomu łokcia. W sytuacji gdy pozycja ta sprawia dyskomfort, warto możliwie często leżeć. Do czynności z zakresu samoopieki domowej łagodzącej objawy, a zarazem profilaktyki nawrotu zapalenia tkanki łącznej lub jej postępu, zaliczane są m.in.:

• łagodne ćwiczenia ruchowe stóp i nadgarstków, np. wyprosty czy krążenia,
• odpowiednie zaopatrywanie ran poprzez oczyszczenie i założenie jałowego opatrunku,
• systematyczna higiena skóry utrzymująca ją w czystości i zapobiegająca wysuszaniu i pękaniu powierzchni,
• stosowanie odzieży ochronnej podczas prac narażających na skaleczenia, np. w ogrodzie.

A R T Y K U Ł  Z E W N Ę T R Z N Y