Oto dziesiątka najlepszych polskich produkcji filmowych!

10. „Seksmisja”, Juliusz Machulski (1983)

„Ciemność, widzę ciemność, ciemność widzę!” i inne kultowe wypowiedzi, które padły na planie „Seksmisji”, towarzyszą nam do dziś. Niezapomniana rola Jerzego Stuhra, dobrze napisana historia i oryginalna, jak na tamte czasy, sceneria to najmocniejsze strony tego filmu. „Seksmisja” ciągle bawi, co chyba nigdy się nie zmieni.

9. „Miś”, Stanisław Bareja (1980)

Komiczno-gorzka próba przedstawienia niezwykłego okresu, jakim był PRL. Nikt tak znakomicie i celnie nie potrafił podsumować oraz wyostrzyć absurdów tamtego okresu, jak Stanisław Bareja. A „Miś” jest jego największym arcydziełem.

8. „Dzień świra”, Marek Koterski (2002)

Adaś Miauczyński i jego nudne, pozbawione sensu oraz złudzeń życie. Brzmi beznadziejnie? Cóż, tak właśnie o swojej codzienności myśli główny bohater. Mimo wszystko, to jeden z tych filmów, które można oglądać po stokroć.

7. „Krótki film o zabijaniu” Krzysztof Kieślowski (1988)

Kinowa wersja Dekalogu V, która otworzyła Kieślowskiemu drzwi do światowej kariery. Jest bardzo ważnym, filmowym głosem w dyskusji na temat kary śmierci, która po raz ostatni została wykonana w Polsce właśnie w 1988 roku.

6. „Zezowate szczęście”, Andrzej Munk (1960)

Perypetie Jana Piszczyka (w tej roli Bogumił Kobiela) opowiedziane przez Andrzeja Munka i Jerzego Stefana Stawińskiego, to gratka dla tych, którzy gustują w historiach słodko-gorzkich.

5. „Nóż w wodzie”, Roman Polański (1962)

Tytułowy nóż stał się po tym filmie jednym ze znaków rozpoznawczych twórczości Romana Polańskiego, a sam reżyser znalazł się u progu międzynarodowej sławy. Obraz niepokojący, oryginalny i kontrowersyjny.

4. „Rękopis znaleziony w Saragossie”, Wojciech Jerze Has (1964)

Rodzimy film z gatunku „płaszcza i szpady”, znany  i podziwiany na całym świecie. Jest adaptacją powieści Jana Potockiego. Dzieło warte obejrzenia z wielu względów, między innymi z uwagi na doskonałą kreację Zbyszka Cybulskiego oraz na Jurę Krakowsko-Częstochowską „odgrywającą” rolę Hiszpanii.

3. „Człowiek z marmuru”, Andrzej Wajda (1976)

Kulisy powstawania i dystrybucji tego filmu są dość zawikłane i burzliwe. Niemniej, jest to film niezwykle istotny tak z punktu widzenia kinematografii, jak i współczesnej historii Polski. Książki o filmie, sztuce, radiu i telewizji powinny pomóc w jego zrozumieniu oraz ocenie.

2. „Dług”, Krzysztof Krauze (1999)

Film, do którego również warto wracać, choć wcale nie jest to proste. Pozostawia na widzu ogromne i dość przytłaczające wrażenie. Emocjonujący, momentami przerażający, jednocześnie wybitny i ważny.

1. „Popiół i diament”, Andrzej Wajda (1957)

Film przełomowy i buntowniczy, zarówno dla Andrzeja Wajdy, jak i Zbyszka Cybulskiego, który stworzył w nim kultową postać. Z tym obrazem bardzo wielu polemizowało, ale trudno z nim konkurować.