Są różne rodzaje diastemy, niektórymi nie należy się przejmować, inne zaś powinniśmy leczyć. Niekiedy ponadto nie ma stomatologicznych wskazań do zamykania przerwy między zębami, ale pacjenci decydują się na korektę ze względów estetycznych.

Diastema fizjologiczna

Diastema fizjologiczna to jedyny rodzaj diastemy, który zamyka się samoistnie. Pojawia się u dzieci między 7. a 9. rokiem życia i jest spowodowana brakiem zębów siecznych stałych. Gdy zęby te pojawią się, znika problem przerwy między górnymi jedynkami.

Diastema i powikłania

Niestety przerwa między zębami może implikować dalsze problemy z uzębieniem, a nawet wady wymowy. Najczęściej zdarzają się choroby przyzębia i wady zgryzu, poza tym dochodzi do rozwoju seplenienia świszczącego. Może do tego doprowadzić diastema rzekoma lub prawdziwa. Diastema prawdziwa ma ścisły związek z wadami anatomicznymi wędzidełka podwargowego, które samo w sobie również sprzyja problemem stomatologicznym. Wędzidełko należy wówczas podciąć, a następnie zakłada się aparat ortodontyczny. Diastema rzekoma wynika z braku lub małego rozmiaru siekaczy bocznych, czasem także z hiperdoncji. Wyróżniamy ponadto diastemę równoległą, zbieżną i rozbieżną. Pierwsza z nich wymaga założenia aparatu tylko, jeśli ma powyżej 2 mm. Diastemę zbieżną leczy się aparatem stałym, natomiast rozbieżną zdejmowanym.

Jak pozbyć się diastemy?

Aparat ortodontyczny jest najskuteczniejszym i najtrwalszym sposobem eliminacji diastemy. Jest to wada nietrudna do korekcji, dlatego aparat nosi się zwykle krócej niż przy innych wadach zgryzu. Można jednak zdecydować się również na likwidację diastemy za pomocą licówek lub bondingu, czyli wypełniania przerwy specjalnym kompozytem.