Większość z nas kojarzy charakterystyczne okulary w bursztynowym odcieniu oraz wzór przypominający nieco plamki na futrze pantery lub powierzchnię marmurowej płyty. Taka aplikacja jest nakładana na oprawki rogowe, które kojarzą się z luksusem, elegancją i właśnie wracają do wielkiego świata mody. Poznaj bliżej te niezwykle okulary i sprawdź, skąd wzięła się ich intrygująca nazwa.

Jak wyglądają okulary rogowe?

Oprawki rogowe swoim wyglądem nawiązują do kolorów i wzorów występujących w naturze, co jest ściśle powiązane z historią powstania tych pięknych okularów. Ramki unikalnego modelu są wykonane z grubego plastiku w czarnym, brązowym, kremowym lub bursztynowym odcieniu. Oprawki częściowo przepuszczają światło, co tworzy ciekawy efekt optyczny.

Jeszcze kilkanaście lat temu okulary rogowe były kojarzone jedynie ze starszymi ludźmi, dla których ten model stanowił kwintesencję elegancji i dobrego wyczucia stylu. Obecnie piękne oprawki wracają do łask – przychylnie spoglądają na nie zarówno seniorzy, jak i osoby bardzo młode. Okulary w ciepłej tonacji kolorystycznej wspaniale podkreślają opaleniznę, nadają spojrzeniu głębi i eksponują zadbany uśmiech.

Kiedyś luksusowa ozdoba, dzisiaj akcesorium dla każdego!

Nazwa „okulary rogowe” nie wzięła się znikąd. Wiele lat temu te pięknie oprawki były wytwarzane z kozich i owczych rogów, a największą popularnością cieszyły się modele produkowane z ogromnego poroża azjatyckich bawołów wodnych. W latach 60. XX wieku oprawki robione z rogów zostały wyparte przez ramki wykonywane ze skorupy żółwi morskich, które poławiano w okolicy kubańskiego wybrzeża. Chociaż sam materiał był niezwykle trwały i wyglądał doskonale, to metoda pozyskiwania naturalnego tworzywa została uznana za niehumanitarną.

Dzisiaj nie spotkamy na sklepowych półkach okularów wytwarzanych przy użyciu materiałów odzwierzęcych – żółwie są objęte ochroną, a masowa produkcja modeli wykonywanych z bawolich rogów jest nieopłacalna. Najlepszym zamiennikiem tego materiału jest lekki i trwały acetat.

Dlaczego okulary rogowe zdobyły wielką popularność?

Połowa XX wieku to czas największej popularności okularów rogowych. Modele z naturalnym motywem dumnie nosili m.in. sekretarz stanu USA Henry Kissinger oraz popularny muzyk Buddy Holly. Prawdziwym popularyzatorem rogowych modeli stał się kontrowersyjny reżyser Woody Allen, który często pokazywał się w eleganckich oprawkach i wykorzystał je w jednym ze swoich filmów.

Luksusowe okulary zyskały dużą popularność, ponieważ dodawały powagi i cudownie komponowały się z klasycznymi stylizacjami. Ten unikalny model odszedł w zapomnienie na kilkadziesiąt lat, na szczęście całkiem niedawno znów wrócił na salony. Właścicielami rogowych oprawek są między innymi Brad Pitt, raper Jay-Z oraz aktorka Anne Hathaway.

Z czym łączyć rogowe oprawki?

Rogowe oprawki to model niezwykle wdzięczny – naturalny wzór pasuje praktycznie każdemu. Wystarczy wybrać odpowiedni odcień okularów. Największą popularnością cieszą się propozycje o ciepłej, brązowej tonacji, jednak na rynku są dostępne także oprawki wpadające w szarość, czerwień, a nawet błękit. Warto stawiać na klasykę, ponieważ brązy ładnie nawiązują do różnych stylizacji – można je założyć do oficjalnego stroju oraz zestawić z nieformalnym outfitem. Oprawki rogowe tworzą spójną całość z dobrze skrojonym garniturem na przyjęcie i sprawdzą się także kolejnego dnia, gdy po długiej zabawie chętnie zakładamy wygodny, sportowy dres.

Czym różnią się oprawki rogowe od okularów szylkretowych?

Dla wielu osób oprawki rogowe i okulary szylkretowe to dwie nazwy tego samego akcesorium. Oba modele są do siebie podobne, zarówno pod względem kolorystyki, jak i wzorów. Główną różnicą jest ich geneza – okulary rogowe były wytwarzane z poroża, z kolei oprawki szylkretowe produkowano ze skorupy żółwia szylkretowego. Dzisiaj oba modele powstają z tworzywa sztucznego. Aplikacja naniesiona na ramki rogowe powinna odzwierciedlać fakturę rogów, a propozycje szylkretowe mają imitować skorupę żółwia. Oba materiały wyglądają bardzo podobnie, dlatego naprzemienne stosowanie tych dwóch nazw nikogo już nie dziwi.

ARTYKUŁ ZEWNĘTRZNY