W okres neofobii żywieniowej dzieci wchodzą zwykle w okolicach 2. urodzin. Większość z nich wykazuje wówczas chęć jedzenia wyłącznie wybranych produktów czy rodzajów jedzenia, co bardzo uszczupla ich repertuar żywieniowy. Kiedy możemy wypatrywać końca tego trudnego okresu i jak go przetrwać?
Czym jest neofobia żywieniowa?
Neofobia żywieniowa to rodzaj zaburzenia, polegającego na odczuwaniu przez dziecko lęku przed jedzeniem nowym lub jedzeniem znanym, ale podanym w innej formie niż dotychczas.
Innymi słowy, dziecko w okresie neofobii akceptuje jedynie ograniczony repertuar posiłków, np. suchą bułkę, ulubione płatki śniadaniowe, jogurt o określonym smaku, zupę pomidorową z jednym rodzajem makaronu, kanapkę z masłem i serem. Przekonywanie go do zjedzenia innych posiłków ma najczęściej skutek odwrotny do zamierzonego.
Z pewnością wielu rodziców zna ten opis z autopsji. Okres neofobii żywieniowej jest trudnym czasem dla całej rodziny, gdyż może wprowadzać zamęt i frustrację, a niejednokrotnie poczucie winy zarówno u dziecka, jak i rodziców. Problem ten nie jest też szeroko znany w społeczeństwie, a więc nierzadko jako rodzice takiego „wybrednego dziecka” jesteśmy narażeni na przykre komentarze ze strony otoczenia.
Neofobia żywieniowa – czy to normalne?
Neofobia żywieniowa, choć uciążliwa, jest zjawiskiem normalnym i rozwojowym, które w pewnym momencie zniknie. Niekiedy tak samo szybko, jak się pojawiło. Dotyczy zdrowych dzieci, które nie miały uprzednio problemów z jedzeniem, a nawet smakowały pokarmy z dużą chęcią i ciekawością. Istotne jest natomiast, aby wykazać się w tym czasie zrozumieniem i cierpliwością, nie wywierać na dziecku presji oraz mieć świadomość, że zjawisko to dotyczy naprawdę wielu dzieci!
Jak przetrwać neofobię swojego dziecka i nie zwariować?
Najważniejsze to nie poddawać się frustracji i bardzo delikatnie wpływać na wybory żywieniowe naszego malucha. Podawajmy całej rodzinie różnorodne posiłki i starajmy się gotować w domu, a także wspólnie z dzieckiem robić zakupy.
Jeśli na stole będą leżeć różne dania do wyboru, jest znacznie większa szansa na to, że dziecko samo skusi się na nowy smak, dodatek warzyw czy skosztuje czegoś, co wygląda apetycznie na talerzu rodzica. Nieustannie powinno mieć jednak możliwość samodzielnego podjęcia decyzji. Przymuszanie, wywieranie presji, krytyka – tego powinniśmy zdecydowanie unikać.
Kiedy odmawianie jedzenia należy skonsultować ze specjalistą?
Dzieci przechodzące neofobię żywieniową zaspokajają swój głód, choć robią to za pomocą monotonnego jedzenia. Problem pojawia się wówczas, gdy dziecko odmawia jedzenia w ogóle, traci na wadze, choruje.
Należy obserwować poza tym czy lęk przed jedzeniem nie przybiera na sile, ani nie powoduje negatywnych konsekwencji zdrowotnych, np. w sferze emocjonalnej, zaburzeń sensoralnych, traumy, paniki (związanej z pewnymi produktami), niedoborów składników odżywczych lub nie wpływa niszcząco na relacje w rodzinie.
