Czym są nawykowe zaparcia i jak sobie z nimi radzić?

Czym są nawykowe zaparcia i jak sobie z nimi radzić?

Nawykowe zaparcia przeważnie pojawiają się w wyniku błędów dietetycznych. Jest to związane ze stosowaniem ubogoresztkowej diety, która przeważnie ma mało błonnika, a to powoduje, że dochodzi do osłabienia ruchów perystaltycznych jelita grubego. Natomiast skutkiem tego jest długotrwałe zatrzymanie stolca. Jak leczy się zaparcia nawykowe?

Czym są nawykowe zaparcia?

Nawykowe zaparcia (1) to inaczej zaparcia czynnościowe, które nie są spowodowane żadnymi anatomicznymi zmianami chorobowymi. Polegają na długotrwałym zatrzymaniu stolca w wyniku słabych ruchów perystaltycznych, czyli robaczkowych jelita grubego, ale też mogą być związane z nadmiernym skurczem jego warstwy mięśniowej. Na powstawanie zaparć ma wpływ m.in.:

  • duża wiotkość powłok brzusznych,
  • siedzący tryb życia oraz pracy,
  • noszenie zbyt ciasnej odzieży,
  • przyjmowanie niektórych leków,
  • ociężałość,
  • apatia,
  • neurastenia,
  • ciąża,
  • stres.

Objawy nawykowych zaparć

Charakterystycznym objawem nawykowego zaparcia jest suchy i zbity stolec, który ma małą objętość, a do tego jest z domieszką śluzu, silnie cuchnie i przeważnie ma ciemnobrązowy albo czarny kolor. Kolejnym objawem jest brak pełnego opróżnienia jelit. Przy tym mogą pojawić się objawy towarzyszące, takie jak wzdęcia albo bolesne oddawanie gazów. Osoby z nawykowymi zaparciami skarżą się również na senność, tępe bóle głowy oraz uczucie rozlanego ucisku i pełności w jamie brzusznej.

Sposoby radzenia sobie z nawykowymi zaparciami

Aby poradzić sobie z nawykowymi zaparciami, konieczne jest wprowadzenie zmian w diecie (2). Warto wprowadzić do niej większe ilości produktów, które są bogate w błonnik. Natomiast należy ograniczyć słodycze i trzeba pić duże ilości wody. Ważne znaczenie ma również spożywanie posiłków o stałych porach. Do tego należy zwiększyć swoją aktywność fizyczną.

Czasami konieczne staje się również zastosowanie preparatów, które wspomagają wypróżnianie i tutaj warto skonsultować się z lekarzem. Zazwyczaj najpierw stosowane są środki o działaniu pobudzającym oraz osmotycznym, a dawka jest dobierana indywidualnie do potrzeb pacjenta. Jeśli po 2-3 miesiącach terapia okazuje się nieskuteczna, to lekarz może zlecić przeprowadzenie badań czynnościowych.

Natomiast na wzdęcia i gazy, które pojawiają się przy zaparciach, pomóc mogą preparaty, które mają w swoim składzie symetykon. W tym przypadku można zastosować Espumisan, który jest stosowany w objawowym leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Jego główny składnik ma działanie tylko powierzchniowe, a to oznacza, że nie wchodzi w żadne reakcje chemiczne i w związku z tym może być również stosowany wraz z innymi lekami. Jest to również substancja chemicznie obojętna.

Kapsułki te nie zawierają cukru, a więc mogą je stosować osoby chore na cukrzycę oraz pacjenci, którzy mają zaburzenia trawienia cukrów. Poza tym najważniejszy składnik tych kapsułek nie wchłania się z przewodu pokarmowego i jest on wydalany w niezmienionej postaci, czyli mogą je również stosować kobiety w ciąży oraz karmiące piersią. Poza tym są one małe i łatwe do połknięcia.

Przypisy:

  1. J. Daniluk, Przewlekłe zaparcia – niedoceniany problem kliniczny [w:] Varia Medica, 2018, tom 2, nr 4, s. 286-296.
  2. Zaparcia, Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej, 2016-2020

ARTYKUŁ ZEWNĘTRZNY

Vitalogy
ADMINISTRATOR
PROFILE