Litoterapia to metoda leczenia oparta na wierze w zdrowotny potencjał kamieni szlachetnych. Stanowi domenę medycyny alternatywnej. Mimo braku jakichkolwiek dowodów naukowych na jej skuteczność cieszy się dość dużym zainteresowaniem. Na czym dokładnie polega litoterapia i jakich kamieni używa się w celach leczniczych?

Litoterapia sięga korzeniami starożytności. Kamienie szlachetne od zawsze wzbudzały zainteresowanie we wszystkich znanych nauce kulturach, głównie przez wzgląd na walory estetyczne.
Cennych minerałów używano jednak nie tylko w charakterze ozdób, o czym przekonują zachowane do dzisiaj przekazy pisemne.

Zarówno Grecy, Rzymianie, jak i mieszkańcy Egiptu stosowali kamienie szlachetne w celach leczniczych. Wierzyli oni, że w niektórych odłamkach skał kryje się energia, którą można wykorzystać do poprawy stanu zdrowia. Dosypywali do wody sproszkowane minerały, by ulżyć osobom cierpiącym na łamliwość kości.

W Indiach powszechne było robienie okładów z pereł w przypadku chorób skóry.
Co więcej, samo noszenie kamieni szlachetnych miało sprzyjać zachowaniu zdrowia i dobrego samopoczucia.
Ile w tym wszystkim zabobonu, a ile prawdy?

Na czym polega litoterapia?

Litoterapia jest jedną z gałęzi medycyny naturalnej, wykorzystującej w celach leczniczych wyłącznie substancje pochodzenia roślinnego lub mineralnego. Litoterapii, która opiera się na leczeniu kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, nie należy mylić z krystaloterapią, która czyni użytek z kryształów. Każdy rodzaj kamienia ma określone właściwości zdrowotne, dlatego ważne jest, aby dobrać odpowiednie kamienie, które będą w stanie złagodzić konkretne dolegliwości.

Co ważne, przy wyborze należy też uwzględnić wiek, ponieważ niektóre minerały mogą zaszkodzić, jeśli używa ich osoba zbyt młoda lub zbyt posunięta w latach. Dla uzyskania optymalnego rezultatu zaleca się trzymać kamienie w odległości nie większej niż 20 cm od ciała. Nie trzeba więc ich nosić na szyi czy rękach – wystarczy mieć je w kieszeni, torebce lub na biurku.

Czy to działa?

Medycyna Dalekiego Wschodu upatruje przyczyn wszelkiego rodzaju chorób w braku lub nadmiarze energii, a także w blokadzie uniemożliwiającej jej swobodny przepływ poprzez ciało.
Kamienie szlachetne oraz półszlachetne zawierają w swoim składzie biopierwiastki, które mają podobną strukturę co ludzka krew, limfa czy tkanka, mogą więc zostać z powodzeniem wykorzystane do uzyskania równowagi energetycznej w obrębie organizmu. Osiągnięcie równowagi pozwoli zażegnać wszelkie choroby i dolegliwości.

Litoterapia nie jest więc zorientowana objawowo – chodzi tu nie tyle o wyeliminowanie konkretnych dolegliwości, ile o poprawę funkcjonowania organizmu. Zwalczenie objawów charakterystycznych dla poszczególnych chorób stanowi więc niejako efekt uboczny litoterapii.

Jakich kamieni i minerałów używa się w celach leczniczych?

W ramach litoterapii używa się takich kamieni jak:

• ametyst, który łagodzi bóle głowy (również migrenowe), zwalcza bezsenność i leczy choroby skóry;
• kwarc – wyostrza koncentrację, wpływa korzystnie na pracę serca i nerek, wykazuje działanie uspokajające;
• diament – usprawnia gospodarkę hormonalną, odmładza i dodaje energii;
• agat – łagodzi przebieg chorób układu pokarmowego, zwalcza wrzody żołądka;
• rubin – wspomaga leczenie chorób krwi, pracę wątroby i mózgu, eliminuje bóle żołądka;
• bursztyn – zapobiega bólom gardła i głowy, znajduje zastosowanie w leczeniu reumatyzmu;
• hematyt – sprzyja rekonwalescencji, zwiększa stężenie hemoglobiny we krwi;
• szafir – łagodzi przebieg chorób umysłowych, zwłaszcza nerwic;
• jaspis – wyostrza wzrok i słuch, przeciwdziała chorobom serca, wspiera leczenie wątroby, śledziony i nerek;
• rodonit – uspokaja, wzmacnia układ odpornościowy.

Aby móc w pełni wykorzystać leczniczy potencjał kamieni szlachetnych, należy się nimi otaczać możliwie najczęściej. Ważne, aby kamień nie znajdował się w odległości większej niż 20 cm od ciała.
Jak dotąd nie przeprowadzono badań naukowych, które potwierdziłyby skuteczność litoterapii, dlatego należy odnosić się z dużą dozą sceptycyzmu do tej metody leczenia. W każdym razie nie warto rezygnować z dobrodziejstw medycyny tradycyjnej.