Potrzeba odseparowania dziecka od rodzicielskiego łóżka zdecydowanie wcześniej przejawia się u rodziców niż u samych dzieci. Jeśli właśnie zapadła decyzja o sprawieniu maluchowi jego własnego miejsca do spania, warto ją rozsądnie zaplanować. Podstawowe pytania to: jak i kiedy się do tego zabrać?

Dziecko w łóżku rodziców – spanie z maluchem

Wielu rodziców oczekujących dziecka zawczasu przygotowuje dla niego przytulny, dziecięcy pokoik i stawia w nim łóżeczko do spania. Rzeczywistość bywa jednak pod tym względem rozczarowująca.
Maluchy w pierwszych miesiącach, a nawet latach swojego życia preferują bliską obecność rodzica podczas snu. Lądują więc w łóżku mamy i taty na długi czas, zdecydowanie odmawiając samodzielnego spania we własnym pokoju, a nawet w łóżeczku stojącym w sypialni rodziców.

Z punktu widzenia rozwoju malucha, spanie w jednym łóżku z rodzicami jest bardzo kojące. Badania naukowe pokazują też, że dzieci, które dzieliły sypialnię z rodzicami są w przyszłości mniej wylęknione, lepiej radzą sobie w relacjach z innymi, a także mają większe poczucie własnej wartości.

Rodzice wcale nie muszą być tu poszkodowani – wielu czerpie radość z tak dużej bliskości z pociechą i nie spieszy się, by coś w tej kwestii zmieniać. Idealny scenariusz w tej sytuacji to taki, w którym dziecko samo manifestuje chęć posiadania własnego mebla do spania i utrzymuje, że z chęcią na dobre zadomowi się w swoim pokoju.

Niekiedy rodzice, z różnych przyczyn, nie chcą jednak czekać, aż pociecha sama zadecyduje o wyprowadzce. Jeśli i dla nas nadszedł już czas na taką rozłąkę, warto przeprowadzić ją możliwie najłagodniej. Liczmy się też z tym, że pierwsza próba może być trudna, wówczas zamiast walczyć z oporem, lepiej odłożyć sprawę na kilka, kilkanaście tygodni.

To ważne, ponieważ przenosiny okupione płaczem i buntem malucha mogą wpłynąć negatywnie na bezpieczeństwo i komfort snu. Zarówno sen, jak i sypialnia powinny kojarzyć się dziecku z tym, co dobre – z relaksem i kojącym wypoczynkiem.

Kiedy zaniechać przenoszenia dziecka do jego własnego pokoju?

Przeprowadzka do dziecięcego łóżka powinna odbywać się w miarę bezstresowo. Gdy widzimy, że dziecko twardo się przeciw niej buntuje, a wizja spania w samotności budzi w nim strach, warto odpuścić. I to niezależnie od wieku malucha. Dobra informacja jest taka, że im starsze dziecko, tym łatwiej przekonać je do spania samodzielnie.

Przenosiny do osobnego łóżeczka i pokoiku muszą przebiegać rozsądnie zwłaszcza, gdy dziecko jest małe. Niemowlęta wyjątkowo potrzebują bliskości rodzica, a w szczególności mamy. Próbę podejmijmy najwcześniej między 6 a 8 miesiącem życia. Wtedy sen dziecka normuje się, rzadziej dochodzi do wybudzeń, maluch śpi spokojniej. Z kolei po 1. roku życia maluch przyzwyczaja się już do stałej obecności opiekuna, wzrasta w nim poczucie bezpieczeństwa. To również w miarę dobry moment na to, by pociecha zajęła własne łóżeczko.

Pilnujmy jednak, aby w tym wieku przeprowadzka nie była drastyczna. Specjaliści radzą organizować ją powoli. Często pomaga stopniowe zwiększanie dystansu między łóżkiem dziecka, a łóżkiem rodziców. Możliwe, że chwilowo to rodzic będzie musiał przenieść się do pokoju malucha, aby pomóc mu oswoić nową przestrzeń.

Kiepskim momentem na odłączenie dziecka od rodziców na czas snu jest każdy etap zmiany, która wiąże się ze stresem. Pójście do przedszkola, narodziny rodzeństwa czy przetasowanie codziennej rutyny to okoliczności, w których maluch wyjątkowo potrzebuje bliskości rodziców nocą.

Jak ułatwić dziecku przejście do własnej sypialni?

Jeśli okoliczności sprzyjają przenosinom, warto zadbać o to, by cała akcja była dla dziecka możliwie najbardziej atrakcyjna. Niekiedy specjaliści odradzają pośpiech z przysposobieniem i aranżacją dziecięcej sypialni. Jeśli tylko maluch ma wpływ na to, jak będzie wyglądał jego przyszły pokój, o wiele chętniej przekona się do spędzania w nim nocy.

Ustalony z najbardziej zainteresowanym powinien być przede wszystkim zakup łóżka. Poza tym dajmy dziecku zadecydować o kolorze ścian (oczywiście w granicach rozsądku), wykorzystanych akcesoriach i dekoracjach.

Pamiętajmy przy tym, że raz przeprowadzona rozłąka nie musi być ostateczna. Znakomita większość dzieci wraca do łóżka rodziców na część nocy i lubi z nimi zasypiać jeszcze przez kilka lat od wyprowadzki do własnej sypialni.