Wszechobecny pośpiech panuje nie tylko w wielkich i gwarnych metropoliach, lecz coraz częściej w mniejszych miastach i miasteczkach. Pogoń za karierą oraz ideałami piękna wykreowanymi w mediach społecznościowych, generuje ogromny stres. Wszystkie te aspekty przyczyniają się niejednokrotnie do coraz większej liczby zaburzeń żywieniowych. Jak rozróżnić poszczególne schorzenia i pomóc osobom nimi dotkniętym?

Jak rozpoznać zaburzenia odżywiania? Pierwsze symptomy

Przysłowie mówi: „Przyjaciół trzymaj blisko, ale wrogów jeszcze bliżej” i niewątpliwie jest w tym dużo prawdy. Szczególnie kiedy chodzi o wroga tak podstępnego, jak anoreksja, bulimia lub kompulsywne objadanie się.

Ogromnie ważne jest, aby reagować już przy pierwszych oznakach zaburzeń i szybko rozpocząć terapię. Symptomy, które możemy zauważyć u osób z naszego otoczenia, a które bezwzględnie powinny wzbudzić naszą czujność to między innymi:

• nagłe, przesadne dbanie o wagę,
• jedzenie znikomych porcji lub wręcz odwrotnie, pochłanianie ogromnych ilości pożywienia w ciągu jednego posiłku,
• ciągłe mówienie i upieranie się przy „jestem gruba”, mimo prawidłowej lub szczupłej budowy ciała,
• znikanie w toalecie praktycznie zaraz po posiłku,
• unikanie spożywania posiłków w towarzystwie innych osób – może być to przejaw całkowitego lub prawie całkowitego zaniechania jedzenia, lub przeciwnie świadczący o spożywaniu ogromnych posiłków w samotności, tak aby osoby postronne nie mogły zauważyć olbrzymich ilości jedzenia,
• zbieranie „tłuszczu” z zup i innych dań przed przystąpieniem do jedzenia.

Czym różni się bulimia od anoreksji?

Należy przede wszystkim rozpoznać, z czym mamy do czynienia. Wszystkie zaburzenia odżywiania mają podłoże psychologiczne, jednak mają różne cechy charakterystyczne:

• Anoreksja – to obawa przed otyłością i ciągła chęć utraty wagi za wszelką cenę. Zaburzone jest pojmowanie rzeczywistości a przede wszystkim własnej fizyczności. Osoba z anoreksją jest przekonana, że jest wciąż za gruba i mimo znikających kilogramów nigdy nie będzie wystarczająco szczupła. Jej obsesja zmusza ją do ciągłych wyrzeczeń żywieniowych i katorżniczych ćwiczeń, a głównym tematem jej rozmów są kalorie i dieta.
• Bulimia – polega na objadaniu się ponad miarę, spożywaniu ogromnych ilości jedzenia. Osoba bulimiczna po obżarstwie, wskutek wyrzutów sumienia, próbuje pozbyć się dostarczonych kalorii poprzez prowokowanie wymiotów. Bardzo często stosują silne środki przeczyszczające czy też częste lewatywy. Te sinusoidy są ogromnie wyczerpujące dla organizmu.
• Kompulsywne objadanie się – osoby takie są określane mianem „uzależnionych od jedzenia”. Ich objadanie się ma ścisły związek z nastrojem nie zaś z uczuciem głodu. Zajadają swoje problemy w sposób niekontrolowany. Prowadzi to w szybki sposób do nadwagi, otyłości oraz ogromnych problemów zdrowotnych.

Większość osób borykających się z zaburzeniami odżywiania wypiera ze swojej świadomości ten problem. Ogromna ich część, nawet kiedy zdają sobie sprawę z tego, że „coś jest nie tak” wstydzi się i z pewnością nie poprosi o pomoc, bojąc się między innymi niezrozumienia i odrzucenia.

Sprawa jest bardzo delikatna i wymaga dyplomacji, ale również stanowczości. Pamiętajmy, zaniechanie to ogromny błąd. Nie można „nie widzieć” problemu, należy wspomóc i razem z osobą chorą szukać pomocy u specjalistów.

ARTYKUŁ  ZEWNĘTRZNY