Pies jako terapeuta? Czemu nie. Istnieją dowody na to, że nawet 10 minut spędzonych z psem redukuje stres aż o 50%. Dogoterapia w niektórych przypadkach może okazać się skuteczniejsza niż leki.

O terapeutycznym walorze kontaktu z psem pisano już niejednokrotnie, ale dopiero w ostatnich latach zainteresowano się tym tematem na tyle, by poświęcić mu szerzej zakrojone badania. Naukowcom udało się udowodnić, że nawet krótki, dziesięciominutowy kontakt z psem działa dobroczynnie na ludzki organizm.

Lekarze zalecają pacjentom po zawale czy wylewie, aby przygarnęli psa, argumentując, że codzienny kontakt z czworonogiem zmniejszy ryzyko kolejnych nieprzyjemnych sensacji zdrowotnych. Jak przebywanie z psem działa na nasz mózg i czy dogoterapia daje pożądany efekt niezależnie od różnych zmiennych, np. wieku, płci itd.? O tym poniżej.

Dlaczego warto mieć psa?

Badania wykazały, że przebywanie z psem w jednym pomieszczeniu, a także podejmowanie z nim różnorakich interakcji pobudza ludzki mózg do wydzielania oksytocyny, hormonu miłości. Oksytocyna wpływa pozytywnie na psychikę: zmniejsza lęki, łagodzi napięcia, redukuje stres, wydatnie obniżając poziom kortyzolu we krwi.

Jest odpowiedzialna za odczuwanie zaufania do innych, pomaga pokonywać nieśmiałość, wzmacnia poczucie własnej wartości. Poprawia też nastrój, zapobiega stanom depresyjnym. Warunkuje nawiązywanie związków emocjonalnych ze swoim otoczeniem. Jest fizjologicznym odpowiednikiem poczucia przynależności do grupy.

Dlatego bliski kontakt z psem okazuje się niezwykle skutecznym remedium na wiele bolączek. Bezwarunkowa psia miłość pomaga ludziom chorym na depresję wydostać się z emocjonalnej matni. Psy wpływają tak samo dobrze na dzieci, jak i na dorosłych. Istnieją badania, które potwierdzają, że współdzielenie mieszkania z psem wzmacnia odporność organizmu (dzięki temu, że ma on styczność z rozmaitymi bakteriami).

Ponadto regularne spacery przynoszą rozliczne korzyści: poprawiają krążenie, wzmacniają kondycję, wpływają korzystnie na pracę mięśni, stawów i układu oddechowego. Więź z psem pozwala osiągnąć też to, czego nie zapewnią nawet najskuteczniejsze leki: radość życia.

Pies na stres

Badania przeprowadzone przez dr. Erikę Friedman z Uniwersytetu Pensylwania rzucają światło na znaczenie psów w życiu człowieka. Badaczka przez pewien okres obserwowała pacjentów, którzy trafili na oddział wskutek zawału lub choroby wieńcowej. Ci, którzy mieli w domu kota lub psa, byli bardziej zdeterminowani do walki o życie. Może to zabrzmieć paradoksalnie, ale fakt posiadania zwierzęcia domowego w większym stopniu mobilizował do walki o życie niż obecność współmałżonka.

W Stanach Zjednoczonych dogoterapia ma już dość długą tradycję, sięgającą lat 70 XX w. Wtedy to psycholog dziecięcy Boris Levision zauważył, że autystyczne dzieci niepotrafiące nawiązać kontaktu z dorosłymi reagowały na psa zaciekawieniem. Swoją metodę terapeutyczną, którą rozpowszechniał wśród innych lekarzy, ochrzcił mianem petterapii.

Amerykańskie domy opieki nie zakazują trzymania ani przyprowadzania zwierząt, ponieważ – jak zauważył profesor medycyny klinicznej Kenneth R. Pelletier – po wizycie psa pensjonariuszom spada tętno i ciśnienie krwi (co nie zdarza się na ogół po wizycie kogoś bliskiego).

Nad Wisłą również zauważono walory terapeutyczne obcowania z psami. Maria Czerwińska, redaktorka i publicystka, powołała do życia Fundację CZE-NE-KA, oferującą terapię z udziałem psów. Pracowała głównie z osobami niepełnosprawnymi, którym łatwiej było oswoić się ze swoim kalectwem dzięki tego rodzaju rehabilitacji. Czerwińska, wzorując się na Levisionie, ukuła pojęcie dogoterapii, będące polskim odpowiednikiem amerykańskiej petterapii.

Korzyści płynące z opieki nad psem są tak liczne i wymierne, że z powodzeniem można zastąpić lub uzupełnić proces leczenia rozmaitych przypadłości czy schorzeń dogoterapią. Nauka nie pozostawia wątpliwości co do pozytywnego wpływu psów na ludzkie zdrowie. Należy jednak pamiętać, że posiadanie psa wiąże się z obowiązkami, którym nie każdy będzie chciał sprostać!