Wszyscy mamy skłonność do narzekania. Psioczymy na pogodę, partnerów, zarobki. Rzeczywistość raz za razem rzuca nam pod nogi kłody, które jakże często mijamy z przekleństwem na ustach. Nie doceniamy tego, co jest wokół nas. To duży błąd.

Koncentrując się na tym, czego nam brakuje, łatwo możemy popaść we frustrację. To, co mamy, schodzi wtedy na dalszy plan, przyćmione blaskiem nieziszczonych marzeń czy niespełnionych pragnień. Na dłuższą metę taka perspektywa nie sprzyja osiąganiu szczęścia. Jej diametralnym przeciwieństwem jest praktykowanie wdzięczności. Na czym ono polega i dlaczego warto odczuwać wdzięczność?

Równowaga

Bez dostrzegania ujemnych stron życia nie mielibyśmy motywacji do jego udoskonalania. Zwracanie uwagi na pewne braki jest więc konieczne i pożądane. Niemniej nie powinno przybierać skrajnej formy, gdyż łatwo wtedy o jednostronną percepcję rzeczywistości, która rzutuje na samopoczucie i sposób myślenia.
Między dostrzeganiem tego, co złe, i tego, co dobre, powinna zachodzić swoista równowaga, w ramach której więcej będzie tych pozytywnych aspektów niż negatywnych. Ale jak taki stan uzyskać? Praktykowaniem wdzięczności.

Dlaczego warto czuć wdzięczność?

Praktykowanie wdzięczności pozwala uwolnić się od przykrych uczuć poprzez docenienie tego, co się ma. Jest więc sposobem na zapewnienie sobie lepszego nastroju; bywa świeżym podmuchem oczyszczającym umysł z miazmatów nagromadzonego żalu, rozczarowania i smutku.

Jeśli praktykowanie wdzięczności wejdzie w nawyk, przyczynia się do większego zadowolenia z życia, pozwala czerpać więcej radości z tego, co przynosi każdy kolejny dzień. U podstaw praktykowania wdzięczności leży przekonanie, że o poczuciu szczęścia w większej mierze decyduje umiejętność cieszenia się posiadanymi dobrami (materialnymi i niematerialnymi) niż gruby portfel czy dotychczasowe osiągnięcia.

Wdzięczność chroni przed pełną pychy roszczeniową postawą, tak charakterystyczną dla ludzi pielęgnujących w sobie poczucie krzywdy. Umożliwia też cieszenie się drobnymi rzeczami. Paradoksalnie mieszkańcy zamożnych, wysoko rozwiniętych krajów nie są szczęśliwsi od narodów żyjących w niedostatku, jeśli wziąć chociażby pod uwagę epidemię depresji na zachodzie czy liczbę samobójstw.

Gatunek ludzki szybko przyzwyczaja się do rozmaitych udogodnień, traktując je po pewnym czasie jak oczywistość. Rozbuchany konsumpcjonizm, nakierowujący uwagę na rzeczy, których jeszcze nie mamy, nie pomaga w zmianie perspektywy. Praktykowanie wdzięczności stanowi więc remedium na bolączki wynikające z postawy, którą można by określić jako „bo mi się należy”.

Na czym polega praktykowanie wdzięczności?

Na konsekwentnym dostrzeganiu rzeczy, za które można być wdzięcznym. Ciepły posiłek, zdrowie fizyczne, dobry nastrój, spacer na świeżym powietrzu, rozmowa z przyjacielem… Codzienność obfituje w wiele darów, które warto potraktować z należytą im uwagą. W parze z praktykowaniem wdzięczności idzie uważność (mindfulness), bycie tu i teraz, koncentracja na upływającej chwili.

Praktykowanie wdzięczności przynosi mnóstwo korzyści. Począwszy od poprawy samopoczucia, poprzez lepsze zdrowie, większą odporność na stres, pełniejszy wgląd w swoje wnętrze, zwiększony poziom samoakceptacji, a na budowaniu bardziej satysfakcjonujących relacji z innymi skończywszy. Warto więc odczuwać wdzięczność.