Niektórym jest łatwiej znosić stres i adaptować się do zmiennych warunków otoczenia, innym przychodzi to trudniej. Jednak tę cenną umiejętność można w sobie wykształcić. Jak? O tym poniżej.

Słowo rezyliencja (łac. resilire) jest pojęciem dość pojemnym. Oznacza zarówno pewną umiejętność, jak i proces dochodzenia do siebie po głębokich urazach psychicznych. Tłumaczy się je często jako plastyczność umysłu. Rezyliencja to również ogół starań zmierzających do wzmocnienia swojej odporności psychicznej. Punktem odniesienia wszystkich tych znaczeń są negatywne doświadczenia narażające psychikę na traumy.

Osoba, która zdołała wykształcić u siebie dużą odporność psychiczną, łatwiej dostosowuje się do nieprzyjaznych okoliczności. Dlatego warto usilnie dążyć do tego, by w razie kryzysowych sytuacji umieć odbić się od dna. W tym artykule podzielimy się kilkoma wskazówkami, które mogą być pomocne w rozwijaniu swojej odporności psychicznej.

Czym jest odporność psychiczna?

Odporności psychicznej nie należy mylić z niemyśleniem o problemach czy głupkowatą niefrasobliwością. Nie wyklucza ona przeżywania negatywnych emocji, takich jak smutek, frustracja czy gniew. Wiąże się raczej ze zdolnością do wynajdywania sposobów umożliwiających przetrwanie trudnych chwil. Osoby odporne psychiczne są w stanie wyrwać się z pozornego impasu i zachować choć odrobinę nadziei na lepsze jutro.

Jak nabrać odporności psychicznej?

• Zdystansuj się do swojego problemu. Zadaj sobie pytanie, czy rzeczywiście jest on na tyle poważny, byś tracił/a z jego powodu głowę. Unikaj wyolbrzymiania zaistniałych trudności. Skoncentruj się na tym, co w twoim życiu dobre.
• Pamiętaj, że zawsze masz wybór, jak zareagujesz na daną sytuację. Nie wszystko podlega twojej kontroli, życie może nieprzyjemnie zaskoczyć, ale od ciebie zależy, jaką postawę zajmiesz w obliczu powstałych trudności.
• Zaakceptuj zmianę. Jedno z hinduistycznych powiedzeń brzmi: „Życie jest mostem. Przejdź, ale nie buduj na nim domu”. Nie trzymaj się kurczowo tego, co posiadasz – zarówno rzeczy materialnych, jak i swoich wyjątkowych cech czy talentów.
• Wypracowuj swoje własne sposoby uspokajania się. Dzięki temu łatwiej ci będzie znieść stres i zachować przytomność umysłu w sytuacjach wymagających zdecydowanego działania. Do najczęściej stosowanych technik relaksacyjnych należą głębokie, rytmiczne oddechy, kierowanie myśli w inną stronę oraz zaangażowanie się w jakąś absorbującą czynność.
• Jeśli czujesz się sparaliżowany/a strachem lub beznadzieją, pomyśl o pierwszym kroku, jaki mógłbyś wykonać w kierunku zmiany zaistniałej sytuacji. Nie myśl o czekającym cię zadaniu, lecz tylko o początku. Gdy już wykonasz tę najmniej wymagającą czynność, najpewniej okaże się, że kolejny krok wcale nie jest ponad twoje siły. W ten sposób podejmiesz wyzwanie.
• Odrzuć gniew oraz wszelkie pokrewne mu emocje. Wcale nie ułatwią ci one dostosowania się do sytuacji, a mogą ją wręcz pogorszyć, jeśli dasz złości upust w niewłaściwy sposób. Lepiej „rozbroić” ją słowami: pisząc dziennik lub rozmawiając z kimś zaufanym.
• Nie dziel włosa na czworo. Być może należysz do osób, które często szczegółowo roztrząsają swoje wybory, choćby najbłahsze? Rzadko kiedy to ma sens, ponieważ nigdy nie będziesz w stanie wziąć pod uwagę wszystkich czynników mających wpływ na to, jak postąpiłeś czy się zachowałeś. Lepiej działaj, skup się na potencjalnych rozwiązaniach, a kiedy będziesz już wiedział/a, co robić, rób to.
• Szukaj okazji do (u)śmiechu. Nagły wybuch wesołości poprawia nastrój i pozwala spojrzeć pogodniej na pewne sprawy.

Oprócz stosowania się do powyższych wskazówek warto też znaleźć swój własny, „autorski” sposób radzenia sobie z przeciwnościami losu. Musi on być dopasowany do twoich potrzeb i predyspozycji, czyli – inny słowy – skrojony wprost na twoją miarę. Dla jednej osoby może to być lektura, dla innej eksplorowanie YouTube’a, a dla jeszcze innej trening siłowy.