Miejsca, w których powstała rana, czy miejsca po ugryzieniach owadów goją się, pokrywając się wykwitem skórnym zwanym strupem. Jest to zaschnięty na powierzchni rany płyn wysiękowy lub krew. Pod warstwą strupa zachodzi proces zdrowienia – jego powierzchnia niejako chroni ranę przed działaniem czynników zewnętrznych. Gdy rana goi się, w naturalny sposób strup odpada i pozostaje lekkie przebarwienie. Jeśli rana powstała na skutek owrzodzenia, na skórze pozostaje blizna.

Co się dzieje, gdy drapię?

Jeśli nie pozwolimy ranie naturalnie się zagoić i zdrapiemy strupy, rana ponownie się otwiera. Co więcej, jeśli zrobimy to brudnymi rękami możemy doprowadzić do zakażenia. Rozdrapywanie strupów sprawia również, że na skórze pozostają większe blizny, a na skórze głowy mogą powstać łyse powierzchnie.

Ponadto, wielokrotne rozdrapywanie tych samych ran wydłuża ich czas gojenia, więc na własne żądanie wydłużamy proces zdrowienia.

Drapanie i nerwy

Niestety, wiele osób często nie pozwala zmianom skórnym zagoić się lub nie korzysta z odpowiednich kremów i maści czy też porad lekarza dermatologa. Zamiast tego samodzielnie wyciska wypryski czy zdrapuje strupy. Im częściej się tak dzieje, tym większa szansa, że stanie się to nawykiem, który trudno będzie zmienić. Osoby, w których przypadku tak się stało, drapią się bezwiednie przeglądając strony internetowe, czytając książki lub oglądając telewizję. Ten niebezpieczny nawyk staje się częścią codzienności.

Ale skąd w nas ta chęć do drapania czy wyciskania? Jak się okazuje, może być to objaw niepokoju, stresu, a nawet nerwicy natręctw. Jeśli drapaniu towarzyszy uczucie „ulgi” albo od długiego czasu drapiemy te same miejsca, należy zgłosić się do lekarza, który skieruje nas do specjalisty.