Wada słuchu może być tylko początkiem lawiny innych schorzeń u dziecka.Warto zawczasu umieć ją rozpoznać i leczyć.

Rodzaje niedosłuchu

Niedosłuch nie jest równoznaczny z głuchotą, dlatego o wiele ciężej jest go zdiagnozować. Dziecko może słyszeć część zakresu dźwięków albo słyszeć tylko głośne sygnały. Istnieją dwa podstawowe rodzaje niedosłuchu:

• przewodzeniowy,
• odbiorczy.

 
Wada przewodzeniowa spowodowana jest mechaniczną blokadą w kanale usznym, która uniemożliwia pełne dotarcie fali dźwiękowej do ślimaka. Takie zaburzenia są o wiele prostsze w leczeniu, którym jest po prostu usunięcie ciała tamującego przepływ dźwięku. Może to być wysięk z ucha środkowego, źle uformowana małżowina uszna albo trzeci migdałek uciskający na kanał słuchowy. Niedosłuch przewodzeniowy o wiele łatwiej jest wyleczyć, a dziecko ma bardzo dużą szansę na normalny rozwój. Komplikacje następują przy wadzie odbiorczej, która wynika ze złego funkcjonowania ślimaka w uchu.

Czytaj więcej na temat niedosłuchu u dzieci: http://www.cmpromed4kids.pl/niedosluch-u-dziecka/

Niedosłuch odbiorczy

Ten typ niedosłuchu powstaje w momencie, gdy ślimak zostaje w pewien sposób uszkodzony lub jego działanie zostaje zaburzone. Przyczyn można doszukiwać się zarówno w życiu płodowym dziecka, jak i późniejszym. Oznacza to, że nie musi być to wada wrodzona. Dziecko może cierpieć na niedosłuch od chwili poczęcia, jeśli:

• rodzice cierpią na wady słuchu,
• dziecko jest wcześniakiem,
• matka w trakcie ciąży przechodziła infekcje wirusowe – zwłaszcza ospę, półpasiec czy różyczkę.

Do innych przyczyn niedosłuchu odbiorczego, który może zostać spowodowany w każdej chwili życia dziecka, należą:

• urazy z perforacją błony bębenkowej,
• guzy mózgu,
• zakrzepica w uchu wewnętrznym,
• powikłania po śwince,
• zatrucie substancjami toksycznymi.

Czasami może zdarzyć się, że wyleczenie przyczyny przywróci działanie narządu słuchu, jednak z reguły konieczne jest zastosowanie implantu lub aparatu słuchowego. 

Diagnoza niedosłuchu

Laryngolog dziecięcy przed postawieniem diagnozy powinien skierować dziecko na kompleksowe badania słuchu, które ujawnią, jak duży jest problem i jakiej części fali dźwiękowej dotyczy. Może się zdarzyć, że pociecha nie będzie słyszeć tylko tonów wysokich lub niskich. Pierwszym badaniem, które wskaże problem ze słyszeniem, jest jakościowy test rejestracji otoemisji akustycznych. Do przewodu usznego wprowadza się mały mikrofon, który wysyła sygnały dźwiękowe i bada ich parametry zwrotne. Poszerzoną diagnostykę wykonuje się za pomocą badania Bera, czyli słuchowych potencjałów pnia mózgu. Dzięki niemu z dużą dokładnością można określić miejsce uszkodzenia słuchu oraz tony, których dotyczy. Jest całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne. Małe dzieci biorą udział w badaniu w trakcie snu. Na podstawie wyników można dobrać odpowiedni sposób leczenia.

Ujawnienie źródła problemu wskaże możliwości odpowiedniego leczenia. Może być to zabieg chirurgiczny usunięcia ciała obcego z kanału usznego albo wszczepienie implantu. W przypadku schorzeń odbiorczych najczęściej będzie to zastosowanie aparatu słuchowego. Nie można zapomnieć także o konsultacji logopedycznej. Współpraca dziecka z tym specjalistą jest równie ważna.
 

A R T Y K U Ł  Z E W N Ę T R Z N Y