Różyczka (z łac. rubella) to choroba silnie zakaźna, na którą zapadają tylko ludzie. Jest przenoszona drogą kropelkową i poprzez kontakt z wydzielinami ustrojowymi chorego. Okres powstawania choroby w organizmie trwa od 12 do nawet 23 dni. Różyczkę najczęściej diagnozuje się u dzieci w wieku rozwojowym, dlatego choroba nazywana jest schorzeniem wieku dziecięcego.

Wczesne szczepienie przeciw różyczce – mniejsze zagrożenie w dorosłym życiu

W Polsce od lat wykonywało się obowiązkowe szczepienia dziewcząt przeciw różyczce, odpowiednio pierwszy zastrzyk w ok. 13 miesiącu życia oraz dawkę przypominającą w wieku ok. 12 lat. Obecnie, ze względu na duże zagrożenie chorobą wśród płci męskiej, szczepieniu przeciw różyczce podlegają także chłopcy.
Nie powinno się rezygnować ze szczepienia przeciw tej chorobie. Może ona bowiem występować w postaci epidemii, która odnawia się co kilka lat, szczególnie zimą i wiosną i atakuje całe rzesza nieszczepionych ludzi. Obecnie w Polsce, od początku 2012 roku zauważyć można nawrót epidemii różyczki, która atakuje szczególnie młodych mężczyzn w wieku 15-24 lat.

Najbardziej niebezpieczna różyczka jest jednak dla kobiet w wieku rozrodczym. Jeśli kobieta nigdy nie przechodziła różyczki i nie była na nią szczepiona w dzieciństwie, powinna poinformować o tym lekarza przed zajściem w ciążę. Jeśli bowiem chorobą zarazi się już będąc w stanie błogosławionym, istnieje prawdopodobieństwo przezłożyskowego przeniesienia choroby na dziecko. Wtedy schorzenie nazywa się różyczką wrodzoną, czyli tzw. zespołem Gregga, która może mieć groźne konsekwencje dla rozwoju dziecka lub nawet doprowadzić do jego śmierci. Najniebezpieczniejsza dla dziecka jest różyczka w pierwszym trymestrze ciąży. Później niebezpieczeństwo wsytąpienia objawów zespołu Gregga maleje.

Jeśli więc planujesz dziecko, powinnaś poinformować lekarza o tym, czy przechodziłaś różyczkę. Jeśli nie i jeśli nie byłaś na nią szczepiona, trzeba będzie to zrobić. Musisz jednak pamiętać, że po szczepionce przeciw różyczce nie można zachodzić w ciążę przez okres co najmniej 3 miesięcy.
Jeśli jesteś już w ciąży, na szczepienie jest za późno, ale nie należy panikować. W przypadku podejrzenia zakażenia wirusem, lekarz może Ci przepisać odpowiednie leki, które nie dopuszczą do rozwoju choroby. Powinnaś też unikać zatłoczonych miejsc, szczególnie takich, w których możesz mięć do czynienia z dziećmi, jak np. place zabaw.

Pamiętaj!

Aby nie popaść w panikę związaną z zagrożeniem różyczką, należy pamiętać o kilku ważnych aspektach:

• u większości dorosłych ludzi występują przeciwciała przeciwko różyczce;
• jeśli zachorowałeś/aś na różyczkę w dzieciństwie, ponowna infekcja nie powinna już wystąpić – na różyczkę choruje się tylko raz w życiu;
• jeśli nie chorowałeś/aś, ale byłeś/aś szczepiony/a w dzieciństwie – powiedz o tym lekarzowi, szczepionki dają bowiem tylko czasową odporność na tę chorobę.

Objawy różyczki

• może przebiegać bezobjawowo;
• gorączka;
• wysypka (blado-różowe plamki lub nagromadzenie czerwonawych plamek, z dalszej odległości dających wrażenie „palącej”, czerwonej skóry; może wywoływać świąd);
• powiększone węzły chłonne (mogące sprawiać ból przy dotykaniu);
• objawy przeziębienia lub nieżytu dróg oddechowych.

Leczenie

Głównie objawowe. Lekarz przepisuje odpowiednie leki. Kategorycznie zaleca się także „przeleżenie” choroby i niewychodzenie z domu, po to, aby nie pogorszyć swojego stanu i nie spowodować groźnych powikłań. Ważne jest także, aby być świadomym dużej zakaźności wirusa i nie przenosić różyczki na innych.